เหล่าโอตาคุเนี่ยแหละจะถล่มโลก

    สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านที่ได้เข้ามาชมกันในที่นี้ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของผม จริงๆอยากแต่งแร่งแรกให้จบก่อน แต่คิดเนื้อเรื่องอยู่ดีๆมันก็ได้เรื่องนี้นี้มาแบบงงๆดังนั้นเรื่องนี้สดไหม่รับประกันเลยครับ

------------------------------------------------

    เคยคิดไหมทำไมเราต้องเกิดมาเพราะยังไงสุดท้ายแล้วเราก็ต้องตาย

    "เฮ้อ~~ โลกเนี้ยน้าเบื่อจังนะ"

    "ทำไมละเพื่อนเราว่าสงบงี้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่ตายเหมือนตัวละครที่เราอวยไง"

    "ว่าไงนายทั้งสอง มาเล่นเกมกัน~~"

    "ไม่เล่นโว่ย!!"

    สวัดดีครับผม'พากเพียร พยายาม'เป็นนักเรียนผสมโอตาคุธรรมดากับวันแสนธรรมดากับเพื่อนซี้ทั้งสองคนเราสนิดกันเพราะว่าเป็นโอตาคุเหมือนกันคนหนึ่งติดมังงะกับอนิเมะอีกคนก็ติดเกมแนวน่ารักสไตล์อนิเมะน่ารัก ส่วนผมก็ทังสองอย่างนั้นแหละ

    "เป็นไรเพียรดูเหม่อๆนะ"

    "นั้นดิ เป็นอะไรรึป่าว"

    "ไม่มีอะไรคิดอะไรเล่นนิดหน่อย"

    เอาละแนะนำส่องคนนี้หน่อยดีกว่าคนแรก'สุนทร พงสุวี'เป็นเพื่อนโอตาคุสายอนิเมะทีเรียกได้ว่าเป็นพวกเจาะลึกมากบางครังก็เป็นแกนนำในการก่อดราม่าในเน็ต หรือทำเว็บแนะนำอนิเมะในเว็บมาคนติดตามเป็นล้านแหนะ หน้าตาหมอนี่ก็จัดว่าหลอ มาในมาดหนุ่มแว่นหน้าตาดี ขี้เล่นบ้างแต่ก็เป็นคนที่หน้ากลัวในขณะเดียวกัน ผมเรียกมันว่า 'ทร'

    ส่วนคนที่สองที่เป็นเพื่อนผมนั้นคือ'นาสัน เวรุเมส'เป็นโอตาคุสายเกมเมอร์ไม่ว่าจะเป็นเกมจีบสาว เกมAction เกมFPS เกมMMORPG ขอแค่เป็นตัวการ์ตูนอนิเมะมีเนื้อเรื่องดีๆ หมอนี่ก็จะเข้าไปเล่นโดยไม่ลังเล ฝีมือก็ร้ายกาจมากทั้งเทคนิคและท่วงท่านั้นพลิ้วไหวมากและมักจะแนะนำการเล่นให้เก่งกับผมเสมอ เป็นคนหล่อในกลุ่มอีกคนหนึ่งที่ออกแนวสายเฮฮาหน่อย มักปล่อยมุกแปลกๆกับแกล้งเพื่อนด้วยวิธีพิสดารแต่จริงๆแล้วหมอนี่โหดมากเรียกว่าเกรียดใครที่เตรียมบันไรได้เลย ผมเรียกมันว่า 'สัน' ส่วนพวกมันก็จะเรียกผมว่า 'เพียร'

    "แอบโดดเรียนแล้วไปเกมเซ็นเตอร์กันไหม"เพียร

    "ก็เอาดิยังไงเราก็อยากเล่นเกมอยู่แล้ว"สัน

    "นายไปไหนเราก็ตามนายไปทั้งนั้นแหละ"ทร

    และนี้ก็คือเหล่าเพื่อนตายของผมที่ไม่ว่าเมื่อไหล่ก็พร้อมจะไปด้วยกันทำด้วยกันไม่ว่าจะดีหรือร้าย ตอนนี้พวกกำลังเดินทางไปยังเกมเซ็นเตอร์ แต่แล้วจู่ๆ

    "อ้าก!!"

    เสียงร้องของสันร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดผมจึงหันไปมองก็พบว่าสันนั้แขนซ้ายเขาหายไปตอนนี้เลือดพุ่งออกมาเต็มพื้นเลย ด้วยความตกใจผมจึงรีบเข้าไปดูอาการแต่ทว่า

    "ระวัง"ทร

    จู่ๆทรก็วิ่งเข้ามาพลักผม สิงที่ผมเห็นคือรอบตัวทรมีบางอย่างแปลกๆเหมื่อนมีรอยแยกเล็กๆแต่ถ้าสังเกตดีๆก็จะเห็น ทันไดนั้น ร่างส่วนบนทั้งหมดของทรก็หายไปทันที ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากตอนนี้ทรตายแล้ว สันเองถ้าไม่รีบช่วยอาจจะขาดเลือดตายอีกคนก็ได้

    "เพียรรีบไปจากที่นี้กันมีบางอย่างแปลกๆ"

    "อืม"

    ผมเรียบเข้าไปพยุงสันที่เริ่มหน้ามืดเพราะอาการขาดเลือดแล้วรีบวิงออกจากที่นั้นโดยทันทีแต่ว่าสิงที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นเพราะด้วยความรีบร้อน สิ่งนั้นก็เกิดขึ้นอีกครังตรงขาของผม แล้วขาผมก็หายไป ทำให้ผมกันสันล้มลงกับพื้น ตอนนี้ผมพยายามกลั้นความเจ็บปวดอยู่มันทรมานมาก

    "โถ่เอ้ย นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย"สัน

    "ถ้าให้เดาคงเป็นการบิดเบียวของมิติมั้ง"เพียร

    "ใช้เวลามาพูดแบบนี้ไหม นายดูการ์ตูนมากไปแล้ว"สัน

    "เขาเรียกเสริมจินตนาการ"เพียร

    "ยังไงเลิกไรสาระแล้วรีบออกจากที่นี่กัน"สัน

    แต่สันพูดไม่ทันจบก็ตัวช่วงล่างของเขาก็หายไปนั้นทำให้ผมตาค้างไปเลย

    "รีบไปเร็วเข-.."ก่อนสันจะพูดจบเขาได้ได้จากไปตอนนี้ผมช็อคมากชนขยับตัวไปไหนไม่ได้เลยความรู้สึกเหมือนได้สูญเสียสิ่งสำคัญในการมีชีวิตไปตอนนี้บ่อน้ำตาผมได้ไหลรินลงมาที่ต้องมาเห็นเพื่อนตายต่อหน้าของตัวเอง ทังๆที่อยู่ตรงหน้ากลับช่วยใว้ไม่ได้ ทั้งที่เราควรจะช่วยเขากลับต้องให้เขามาช่วย แล้วจู่ผมก็สังเกตเห็นรอยเบี่ยวรอบตัวผม ตอนนี้ผมได้ได้กลัวอีกตัวไป ผมกลับยิ้มออกมาทังอย่างนั้น ยิ้มให้กับความหน้าสมเพศของตัวเอง หลังจากนั้นทุกอยางก็ดำมือไปหมด

    หลังจากที่พวกเราทังสามก็ได้ตายลงไปก็เกิดข่าวใหญ่ขึ้นมากมายเกียวกับศพที่ตายได้ประหลาดศพหนึ่งมีแค่ครึ่งล่าง อีกศพก็มีแค่ครึ่งบนแล้วก็แขนซ้ายขาด ส่วนอีกศพ

เหลื่อเพียงแค่แขนกับขาเท่านั้น

    ผมถึงได้ถามไงทำไมเราต้องเกิดมา ทำไมเราต้องมีความรู้สึก เพราะในท้ายที่สุดแล้วยังไงเราก็ตาย ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลใด แล้วเราจะเกิดมาเพื่ออะไรละ? 

--------------------------------------------------

    ชื่อในโลกเก่า พากเพียร พยายาม

    ชื่อในโลกไหม่ สกาเล็ต ลินดิเยร์

    เป็นคนที่รักเพื่อนมากกว่าสิ่งใด มักจะคอยช่วยเหลือและให้คำแนะนำดีๆกับเพื่อนอยู่

เสมอและขี้บ่นในเวลาเดียวกัน เข้าใจเพื่อนและสามารถวิเคราะห์สถานการได้อย่างเชียบแหลมลองจากทร ที่โครตฉลาดเลยทีเดียว เขานั้นเป็นทั้งเพื่อน พ่อแม่ อาจาร ปีศาจ และเทวดาในเวลาเดียวกันเมื่ออยู่กับเพื่อนๆ

    ชื่อในโลกเก่า นาสัน เวรุเมส

    ชื่อในโลกไหม่ ฟีเรีย ราเกอร์

    เป็นโอตาคุสายเกมอนิเมะ และเป็นคนทีมังจะแสดงทำเป็นว่าตัวเองนั้นเป็นคนร่าเริงต่อหน้าคนอื่น แต่กับเพื่อนทั้งสองคนนั้นจะเป็นของจริง รักเพื่อนมาก เป็นคนที่รู้ใจเพียรมากที่สุดเรียกได้ว่ามองตาก็รู้ใจ แต่เป็นพวกที่ไม่ค่อยใช้สมองลุยเละอย่างเดียว และมีความมืดในจิตใจสูงแต่ก็ได้เพียรคอยให้กำลังใจเสมอ

    ชื่อในโลกเก่า สุนทร พงสุวี

    ชื่อในโลกไหม่ แบล็ค ฟิงนิงเกอร์

    เป็นโอตาคุสายอนิเมะที่ฉลาดมากๆ ไม่สมที่เป็นโอตาคุเลยสักนิด อีกทั้งยังเป็นคนที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อเพียรเพราะเป็นเพื่อนคนแรกแล้วความรู้สึกก็เปลี่ยนไปหลังจากที่กลายเป็นเพื่อนสนิด แต่เป็นคนที่ไม่ค่อยเข้าใจเพื่อนเรียกว่าพูดกันตรงๆมันก็ยังบื่ออยู่ เพื่อให้เพื่อนปลอดภัยแล้วตัวเองจะตายก็ไม่สน